سپاس به آن ها که عطر آزادی خواهی را

دوباره در وطن مان پراکندند

شکوه میرزادگی

برخی از مردمان ساده نگر، یا وابستگان آشکار و نهان حکومت که همیشه به بهانه های مختلف با اعتراضات مردمی مخالفت کرده اند، می گویند: «دیدید چند روز شلوغ شد و این ها دوباره سرکوب کردند و مردم دوباره رفتند به خانه هایشان؟»، گویی نمی بینند که در چهل سال گذشته همین «چند روز»ها بوده که تابوی حکومت اسلامی را شکسته، همین «چند روز»ها بوده که این هیولای قرون وسطایی را زخمی و تکه تکه کرده، همین «چند روز»ها بوده که خواب خوش وابستگان اش را به کابوس تبدیل کرده است.◄

قیمت رفتن

اسماعيل هوشيار

علی خامنه‌ای، رهبر حکومت اسلامی شامگاه سه‌شنبه بيست و هشتم آبان، در ششمین روز اعتراضات ایران، در دیدار با گروهی از عاشقان ولی فقیه گفت: «دوستان و دشمنان بدانند ما در عرصه‌ء جنگ نظامی و سیاسی و امنیتی دشمن را عقب زدیم؛ همین کارهای این چند روز کارهای امنیتی بود، مردمی که نبود. در عرصه‌های مختلف دشمن را عقب زدیم و به ‌توفیق الهی در عرصه‌ء جنگ اقتصادی هم به‌طور قاطع دشمن را عقب خواهیم زد...» خدمت مقام ولایت فقیه اسکول عرض شود که اولاً چائیدی، دوماً اصلاً تو درست میگی مثلاً... ولی هنگامه رفتن است. نگاهی به پشت سرتان (تاریخ) بکنید تا بفهمید که گنده تر از شماها وقت رفتن را نخواستند تشخیص بدن و چه بد و درد آور و تلخ رفتند. جنبش عمومی خرداد هشتاد و هشت فرصت مناسبی بود تا محترمانه گورتان را گم کنید... شاید در این رفتن داوطلبانه کمی از تقصیرات تاریخی روحانیت هم کم می شد. حالا هم همان حکایت است، امروز نروید فردا و پس فردا... قدرت سرکوب زیاد هم داشته باشید، جلوی رسیدن تغییرات در فصول اجتماعی سیاسی را نمی شود گرفت. فقط قیمت رفتن در هر زمانی متفاوت است!(منبع)

چه باید کرد؟

عباس عبدی

رکنی که می‌تواند به بهبود این وضعیت خیلی کمک کند، تقویت نهادهای مدنی است.  هنگامی که بخواهید معترضین و یا تخریب‌ کنندگان را سرکوب کنید با کسانی مواجه هستید که آنها را نمی‌شناسید، نمی‌دانید از کجا می‌آیند و می‌زنند و خرابکاری می‌کنند و کجا می‌روند؛ و پشت ‌‌سرشان را هم نگاه نمی‌کنند. نهادهای مدنی کارشان همین است که اعتراض‌ها را عقلانی، منسجم، منتج به نتیجه و سازماندهی می‌کنند.◄

اعتراضات  اخير و موقعیت استراتژیک تهران

عطا هودشتیان

در برابر اعتراضات اخیر دو مشکل اصلی وجود دارد: يکی اينکه اعتراضات اخیر در ایران در دل خود باید رهبری و سازمان رهبری خود را ایجاد بکند. دو ديگر اينکه از مشروطه به این سو، مرکزیت تهران غیر قابل انکار است. تهران یعنی ارتباطات، یعنی طبقه متوسط. اگر این اعتراضات به مرکز راه نیابد، همانند جنبش دی ماه، در حاشیه خفه خواهند شد. دربارهء اهمیت استراتژیک تهران، این نوشته مربوط به جنبش دی ماه را دوباره اینجا برای علاقه مندان می گذارم.◄