فدوی بارها گفته و نوشته است که دیکتاتوران گرامی، صرف نظر از اینکه در کدام بخش از جهان حکم می رانند، پنداری همگی از یک مادر متولد شده اند!؛ همگی مقام معظم رهبری اند؛ اوامرشان مطاع است و جان و مال مردم شان، مشاع! حکومت شان موهبتی ست الهی که معمولاً از پدر به ارث می برند. از ویژگی های خنده دارشان این است که ژورنالیست های جهان آزاد را جزو ابوابجعی خود منظور فرموده و از آنان توقع اطاعت دارند!◄

از دل واگیر کرونا چه نوع جامعه‌ای بیرون خواهد آمد؟

مجید محمدی

همهء شواهد موجود حکایت دارند که جامعه ایران آشفته‌تر و درهم شکسته‌تر، با احساس خیانت ‌شدگی، تنفر بیشتر از قشر حاکم و روحانیت و نگاهی سیاه‌تر به جهان پیرامون ماجرای کرونا را پشت سر خواهد گذاشت. در این بحران، جوامع دیگر و همسایگان چاره‌ای جز قطع روابط و ممنوعیت سفر شهروندان خود به ایران نداشتند و همین امر، احساس دست ‌بستگی، انزوا و تنهایی را بیشتر دامن خواهد زد. همچنین، علی‌رغم پیشنهاد کمک دولت امریکا، مقامات ایران این کمک‌ها را رد کردند تا جامعه بیش از پیش خود را تنها احساس کند و تنها به سرکوبگران خود اتکا نماید.◄

ناتوانی در ايجاد يک ساختار دولتی

امير طاهری

شاید اغراق باشد اگر بگوییم که ایران، امروز سرزمینی است فاقد دولت و همان‌ طور که بارها گفته‌ایم، به‌صورت یک کشتی بدون ناخدا در آب‌های طوفانی جهان امروز سرگردان است، بی‌آنکه بداند کجا می‌رود. با بی‌معنا شدن ساختارهای ظاهری همچون ریاست‌جمهوری، هیئت دولت و به‌طورکلی قوه مجریه، دیگر دولتی وجود ندارد- حتی به‌صورت دکور. هفته گذشته، مجلس شورای اسلامی، یعنی قوه مقننه نیز عملاً بی »عنا شد زیرا بودجه سالانه‌ای که در مجلس رد شده بود با یک «حکم حکومتی» رهبر تنفیذ شد و خود مجلس نیز به بهانه جلوگیری از گسترش ویروس کرونا تعطیل گردید.◄

پزشکان و روحانیون

جواد کاشی

این روزها پزشکان و پرستاران کانون توجه مردم‌اند... ماجرای نسل ما در دهه ‌های چهل و پنجاه همین طور شده بود. اما به جای ویروس کرونا، احساس از هم گسیختگی اخلاقی و معنوی داشتیم... در آن روزگار، به جای پزشکان روحانیون به کانون توجه ما تبدیل شدند. ما حریصانه به سخنان شان گوش می‌سپردیم. به نصایح‌شان جامه عمل می‌پوشیدیم، و قدردان وجودشان بودیم. چهره‌شان قدسیت پیدا کرده بود... اما یک تفاوت بنیادین میان روحانیون و پزشکان هست. نمی‌توان تصور کرد که پزشکان امروز که مورد اقبال مردم واقع شده‌اند یکباره متصدی حکومت هم بشوند!◄

« تنها راه حل سکولاریسم ا‌ست!»

میشائیل اشمیت زالومون

رائف بدوی، وب‌نگار سعودی، که بخاطر فراخوان‌هایش برای «رواداری بیشتر، آزادی گفتار و رعایت حقوق بشر» به هزار ضربه تازیانه محکوم شده، اين جمله را در کنار شعارهای هرزهء بسیار بر دیوار توالتِ کثیفِ زندانی در عربستان سعودی دیده است. او، در «نامه ای از زندان»، احساس خود را به هنگام ديدن این شعار چنین باز‌ می‌گوید: «من در برابر این جمله‌ء کوتاه و زیبا عمیقاً شگفت‌ زده شده بودم. اینکه چنین چیزی میان صدها واژه‌ی بی‌ادبی، و به همه‌ء لهجه‌های قابل تصور عربی، بر دیوار‌های کثیف توالتی نوشته شده باشد نشان از آن داشت که، در جایی در این زندان، دست کم یکی باید باشد که مرا درک کند؛ کسی که می‌فهمد پیکار من برای چیست و چرا در اینجا به بند کشیده شده ام».◄