1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم. 2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال آن مطالبه ای نداريم؛ 3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود. 4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم. 5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند. 6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است. 7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود. 8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم. |
|
|||
|
آغاز کار جنبش: 14 امرداد 1392 تاريخ انتشار اين شماره: 10 تا 12 خرداد 1398 - 31 ماه مه تا 2 ماه ژوئن 2019 |
||||
|
◊ جستجو در اين سايت ◊ آرشيو صفحات اول اين سايت ◊ پيوند به سايت های ديگر ◊ويدئوهای آموزشی |
||||
|
◊ کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ◊ سايت سکولاريسم نو ◊ پيمان نامهء عصر نو |
||||
|
◊ مهستان جنبش سکولار دموکراسی ◊ مفاهيم اصلی ◊ بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران» |
||||
|
◊ حزب سکولار دموکرت ايرانيان ◊ خبرگاه حزب ◊ نشريهء «گيتی مداری» حزب ◊ بيانيه های مشترک |
||||
|
خوانندگان محترم ضدانقلاب دیگر اینقدرها هم کم لطفی و بلکه تنبلی نفرموده و مسؤلیت همه چیز را بگردن تبر خوردهء ریاست محترم آبدارخانهء بیت (دولت کفگیر و امید- م) نیاندازند و یک ادیت ساده را دیگر خودتان انجام دهید، یعنی، اینکه ایشان عرّ و تیزکنان می فرمایند که: «کوچک شدن سفرهء مردم مهم نیست، مهم اینه که دشمن بدونه مردم از دفاع از نظام دست برنمی دارند». منظورشان این است که مسؤلین محترم، ضاعف الله اموالهم اجمعین، سایز سطل های آشغال را قدری کوچکتر کنند که ملت پاپتی و حیران، کمتر دچار زحمت شوند؛ اجرتان با گربهء مرتضاعلی(ع)!◄
جمهوريت نوری علا در واژه نامهء دهخدا نيست! اين آدمک ها انگار گمان برده اند مردم نفهم و بی شعور هستند. جمهور در زبان پارسی بصورت گروه مردم؛ جماعت مردم؛ توده، برگردان می شود و مفهوم آن در قالب «دموکراسی» قرار نمی گيرد، در جایی که «جمهور» بکار برده شود تنها مورد حکومت جمهوری را القا میکند و به فکر می آورد، اين حضرات می خواهند با واژه سازی، قالب «جمهوری» را برای کشور ايران در گونه حکومت با حفظ واژهء «جمهور» بجای قالب «دموکراسی» حکومت جمهوری را جا بياندازند... جمهوريت واژه ای تازی است واگر سرتاسر اينترنت و کتاب ها را بگرديد چيزی که به ايران و به پارسی مربوط بشود در آن رابطه پيدا نمی کنيد. جمهوريت نام يک روزنامه در کشور ترکيه است. لغت نامه دهخدا هم...◄
پرسشی خوب و جوابی بی ارتباط هما روشنسرایی با دیدن تیتر “و امروز چه باید کرد” مقاله آقای منوچهر تقوی بیات در سایت پژواک ایران، جوانه ای از امید در دلم زد که شاید یک ایرانی دلسوز و مسئول سرانجام بعد از چهل سال مبارزه و تلاش و تحقیق و تفحص به راه حلی رسیده باشد. مشتاقانه تمامی مقاله (مشتمل بر 1527کلمه) را خواندم. بعد ازخواندن 231 کلمه پاراگراف اول - که 96 کلمه اش نیز تعریف شهروند در کادر اعلامیه جهانی حقوق بشر بود و 27 کلمه پاراگراف دوم بقیه مقاله ایشان که قاعدتا زحمت بسیاری نیز کشیده بودند به تشریح اینکه حکومت اسلامی چقدر بد و چقدر غیر ایرانی است اختصاص داشت - آن در میان نگذارم: شما یکی از مورد نیازترین، مبرمترین، حیاتی ترین و مقدمترین تیترِ محتوایی که امروز برای جامعه ایران نیاز است را برای مقاله خود انتخاب کرده اید. کل مقاله که 1527 کلمه است، اگر منصفانه گفته شود، (27+96-231) یعنی فقط 162 کلمه اش (به زبانی 10.6% آن) به تیتر بسیار خوب شما پرداخته است و بقیه (تقریبا 89.4%) به شناسایی رژیم حکومت اسلامی برای خواننده پرداخته است. که خودتان در پاراگراف دوم مقاله نوشته اید که: ”امروز دیگر ساده ترین و ناآگاه ترین مردمان میهن ما نیز به دشمنی این حکومت با شهروندان ایرانی پی برده اند.” سوالی که مطرح می شود این است که پس چرا باید 90% انرژی را به آنچه ساده ترین و ناآگاهترین مردمان میهن نیز می دانند اختصاس دهید؟ قطعا، عطف به آزادی موجود در خارج کشور، منظورتان آگاهی دادن به ایرانیان خارج از کشور در مورد حکومت اسلامی نمیتواند باشد. چون هر کدام نه یک عنصر سیاسی بلکه دارای حداقل یک سایت و چند اشتراک در شبکه های اجتماعی هستند. و مستقلا به مبارزه با حکومت اسلامی مشغول هستند.۞
تأملات بهنگام؛ در باب خنده‌‌های کریه جواد ظریف در شروع قرن جاری هجری خورشیدی، دولت ایران سیاستمداران برجسته‌ای در عرصه‌ی سیاست‌های کشوری و لشکری داشت؛ از قوام‌السلطنه و مستوفی‌الممالک و رضاخان سردار سپه و ذکاءالملک فروغی تا مهدی‌قلی هدایت و محمدعلی فروغی و حسن تقی زاده و علی‌اصغر حکمت و سهیلی، ساعد و برادران انتظام و خلعتبری و... به واسطه‌ی چنین شخصیت‌هایی، ایران آبرومندانه در عرصه‌ی سیاست جهانی حضور داشت و اثرگذار بود. ◄
رفقا و آشنایانی که دکتر علی ربیعی(!) را می شناسند با توجه به سطح معلومات و سخندانی او می گویند انتخاب خوبی برای سخنگویی دولت نیست! اما این اظهار نظر بی مورد است زیرا، با توجه به تحریم همه جانبهء کشور، و قطع کار و کاسبی رعایا، و تعطیلی واحدهای صنعتی و تولیدی، و آب بردن دو سوم کشور در جریان سیل، و به یغما رفتن موجودی بانک ها و ثروت ملی توسط اختلاسگران، و خالی شدن خزانه، دولت عملا تعطیل است و وزرای محترم در جلسات کابینه لیس پس لیس و بیخ دیواری و یا هفت سنگ بازی می کنند و فعالیتی در امور مملکت و ادارهء امور ندارند که «اوس علی» بخواهد به عنوان سخنگوی دولت گزارش آن را به رعایا بدهد!◄ |
ملاحظاتی در باب اعتماد مردم به اپوزیسیون در جلسه عمومیِ «مهستان جنبش سکولار دموکرات ها در تاريخ 26 ماه مه 2019، که در سایت یوتیوب هم باز نشر شده است، امر مهم «اعتماد مردم به آلترناتیو» از سوی آقای دکتر نوری علا مطرح و به بحث گذاشته شد. هر چند این موضوع در جلسهء یاد شده از دیدگاه فعالان جنبش سکولار دموکراسی ایران بررسی شد اما اهمیت اعتماد مردم به اپوزیسیون ایجاب می کند که این موضوع در سطح عمومی تری هم مورد بحث قرار گیرد. می توان گفت اعتماد مردم به اپوزیسیون برانداز از پیش نیاز های پیروزی در مبارزه برای استقرار یک نظام سیاسی دموکراتیک مبتنی بر بیانیهء جهانگستر حقوق بشر به جای نظام سیاسی تمامیت خواه حاکم بر کشور است و جا دارد ابعاد مختلف موضوع بررسی شود. در اینجا نکاتی چند در رابطه با موضوع مهم «اعتماد مردم به آلترناتیو سیاسی» مورد بحث قرار می گیرد.◄
با همهء نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند
تا اپوزیسیون بیرون از کشور متحد نشود پرسش مطرح بین همه‌ی ایرانیان در هر خانه و کوچه و بازار و حتا رسانه‌ها این است که چرا هم‌میهنان ما درون کشور در برابر این همه سختی و فشار بپا نمی‌خیزند؟ و بسیاری از ایرانیان می‌گویند حالا که آمریکایی‌ها هم از مردم پشتیبانی کامل کرده‌اند باید مردم به خیابان‌ها بریزند و طومار رژیم را برچینند و آنها از این همه صبوری مردم درون کشور تعجب می‌کنند که چرا مردم یکپارچه نمی‌شوند مگر سال‌ها همه منتظر نبودند که ابرقدرت‌ها به ویژه آمریکایی‌ها از آنان حمایت کنند؟ و برخی به طعنه اضافه می‌کنند چطور است آمریکایی‌ها بروند و بجای ایرانی‌ها تظاهرات هم بکنند!◄
در چهل سال گذشته انقلابیون مسلمانِ حاکم برسرزمین مان، علاوه بر تحمیل و اجرای قوانین شرعیِ قرون وسطایی، هزارها اعلامیه و دستورهای عجیب و حیرت انگیز نوشته و صادر کرده اند که شبیه اش را جز در داستان های سورئالیستی در هیچ کجایی نمی توان پیدا کرد. یکی از تازه ترین این دستورها را در نامه ای می توان دید، که چهارشنبه گذشته (اول خرداد 98) «محمدرضا علیرضایی»، رییس شورای اسلامی ابیانه، به رییس اداره میراث فرهنگی شهرستان نطنز نوشته است.◄ |
|||
دینداری
اگر به برانگیختن معنویت، التیام‌بخشی به رنج‌های بشر و القای حس تعلق به یک
گروه با محوریت یک مجموعه رمز و راز (کارکردهای اصلی ادیان) محدود نشود بجای به
ارمغان آوردن تواضع و خضوع (ناشی از بندگی خداوند یا تعلق به یک گروه خاص)
برتری‌طلبی و امتیازخواهی به ارمغان می‌آورد. این نوع دینداری به اسلامگرایان و
بخشی از مسلمانان ایرانی تکبر و خودمحوری و انحصارگرایی اعطا کرده است. آنها
همه‌ی منابع و منزلت‌ها و قدرت‌های عالم را مختص خود می‌دانند و معتقدند چون
دیندارند پس همه‌ی اینها خودبخود به آنها اختصاص یافته است.
