دومين مورد انديشيدن به رياست جمهوری از بچگی

و چند ملاحظهء ديگر

همانطور که می دانید در مملکت ما عادت ثانویه امت (مردم سابق!) آن است که این قبیل اسامی را ختنه کرده (!) و برای سهولت کار اسم شخص را با تخفیف صدا می زنند، و مثلا به اسکندر می گویند: "اسی" و فریدون را "فری" صدا می کنند! خدا را صد هزار مرتبه شکر که حاج آقا روحانی از بچگی هواسش جمع بوده و اسم مستعار "روحانی" را بروی خودش گذاشته است، والا الان دشمنان جمهوری اسلامی ایشان را "حجت الاسلام فری" یا عمداً و عالماً عامداً "آیت الله فری" خطاب می کردند و باعث وهن حکومت اسلامی در جهان (به خصوص در جهان اسلام) می شدند. چه بسا اگر حاج آقا اسم خودش را از فریدون به روحانی تغییر نداده بود باعث بدآموزی شده و الساعه عده ای از دیگر روحانیون هم اسامی عجق وجق نظیر حجت الاسلام شاپور، یا آیت الله هوشنگی، حجت الاسلام المسلمین شهرام و نظایر آن داشتند!

دوران نه چندان «طلایىِ» امام برای روحانيت!

امیر طاهری

دلیلی که نامهء آقای کروبی را جالب می سازد کوشش ایشان برای ترسیم دوران حکومت آقای خمینی، که هوادارنش به او لقب “امام” داده اند، بعنوان یک “عصر طلایی” است که در آن هیچ کس را خود سرانه و بطور غیر قانوی بازداشت نمی کردند، چه رسد به این که چهره های سرشناس “انقلاب” را بی هیچ اتهامی در “حصر” بیافکنند و از ابتدائی ترین آزادی ها محروم سازند. چنين تصویری که آقای کروبی از دوران حکومت خمینی ارائه می کند غیر واقعی تر از آن است که نیاز به رد جزء به جزء آن داشته باشیم. آقای خمینی در یک دهه حکومت خودکامه اش فرمان کشتار هزاران تن از اقلیت های قومی را صادر کرد، به هزاران اعدام غیر قانونی صحه نهاد، بیش از نيم میلیون ایرانی را برای مدت های متفاوت – از چند روز تا چند دهه- به زندان فرستاد و نزدیک به چهار و نيم میلیون تن دیگر را بر آن واداشت تا راه تبعید و غربت در پیش گیرند. یک “عصر طلائی” عجیب! اما حکومت “امام” حتی برای روحانیون شیعه نیز نامیمون بود.

محمدعلی از نگاه دیگر

بخشی از يادداشت سازمان چريک های فدائی خلق ايران

امثال محمدعلی بیش از آنکه آگاهانه اسلام را بپذیرند، تغییر مذهب برایشان واکنشی بود به شرایط حاکم برجامعه آن روز آمریکا. به عبارت دیگر تغییر مذهب محمدعلی و تعداد کثیری دیگراز سیاهپوستان در آن دوره بی شباهت به مسیحی شدن عده ای از ایرانیان امروز نیست که بخاطر عدم وجود دمکراسی و آزادی در ایران ترک وطن می کنند و برای اخذ پناهندگی در کشورهای خارج به مسیحیت می گروند... اکنون بلندگوهای امپریالیستی و ارتجاع، از بیل کلینتون در آمریکا تا حکومت اسلامی در ایران ، از ترکیه تا اروپا همه از محمدعلی سخن می گویند بدون اینکه بگویند دلیل اصلی محبوبیت محمدعلی نه مشت زنی اش بلکه بدین خاطر بود که وی در اوج قهرمانی با شهامت تمام از رفتن به جنگ علیه مردم ویتنام سر باز زد. هیچ رسانه ای از حق محمدعلی دفاع نمی کند که وی بخاطر افکار آزادیخواهانه اش و در دفاع از حقوق سیاهپوستان و رنگین پوستان علیه دولت آمریکا قد برافراشت و به زندان رفت. اکنون بعد از مرگ اش رژیم جنایتکار اسلامی مدافع محمدعلی شده؟ رجب طیب اردوغان بعنوان یک رئیس جمهور بنیادگرا و فاشیست که بی وقفه خلق کرد را بمباران می کند بر مزار محمدعلی نماز میت می گذارد؟ آیا واقعاً از نظر محمد علی فرقی بین بمباران خلق کرد و ویتنام وجود داشت؟ >>>

مرگ گروه‌های مرجع برای دههء هشتادی‌ها

بامداد لاجوردی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز

امروز جای رسانه‌هایی با اتاق‌های فکر جدی و مؤثر را، رسانه‌های توده‌ای و عوامانه مانند «تلگرام» پر کرده است؛ رسانه‌هایی که بر مبنای موج سازی توده‌ها مدیریت می‌شود و مدیران فرهنگی کشور نتوانسته‌اند این مشکل را به نحوی حل کنند چرا که گروه مرجعی وجود ندارد که جوان بخواهد نظرات او را در رسانه‌ها دنبال کند... از سوی دیگر شخصیت‌های مؤثر روشنفکری و فکری آن زمان که می‌توانستند در رسانه لب به سخن بگشایند کسانی نظير مصطفی تاج زاده، میردامادی و محسن آرمین بودند و یا در حوزه‌ء دینی نیز محسن کدیور اظهار نظر می‌کرد... ولی امروز جای خالی آنها را رحیم‌پور ازغدی علی‌رغم تبلیغات شبانه‌روزی و سرسام‌آور رسانه‌ی ملی برای آن نتوانسته پر کند و خلاء وجودی آنها کم کم خود را نمایان خواهد کرد.

آیا حکومت اسلامی کمتر از حکومت ارتیره جنایت کرده است!؟

بهروز ستوده

آیا تمام جنایاتی که سران حکومت فقاهتی ایران از سی و هفت سال پیش تا به امروز مرتکب شده اند این حکومت را در مظان ارتکاب جنایت علیه بشریت قرار نمی دهد؟ و راستی چگونه است که آقای احمد شهید، پس از پنج سال تحقیق و گردآوری صدها سند و مدرک، هنوز به این نتیجه نرسیده است که جمهوری اسلامی مرتکب جنایت علیه بشریت شده است؟! حال آنکه همتای ایشان، با مأموریت مشابهی در مورد ارتیره، به این نتیجه رسیده که حکومت ارتیره (که جنایات ارتکابی اش قابل مقایسه با جنایات حکومت اسلامی نیست) مرتکب جنایت علیه بشریت شده است و می بایستی سران آن رژیم در یک دادگاه بین المللی محاکمه گردند؟ و این دوگانگی در قضاوت برای شناخت جنایت علیه بشریت را چگونه می توان تفسیر نمود؟

دشمن سکولار است!

حسن فیروز‌آبادی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح

دشمن به دنبال سکولار کردن استادان دانشگاه و مردم ایران است... استکبار به فکر استفاده از راهبردهایی مثل عملیات روانی و استحاله و سکولار کردن استادان دانشگاه و مردم است تا اسلام ناب را کور کند که کور خوانده‌اند... باید از هرجایی که امکان نفوذ استکبار وجود دارد مقاومت کنیم!

نمایندگان مجلس باید بدانند سر سفره چه کسی نشسته‌اند

کاظم صدیقی، امام جمعه موقت تهران

مشکل این رژیم

دکتر شاهین فاطمی، استاد و کارشناس علوم اقتصادی

مشکل این رژیم تعداد نمایندگان همراه با دولت نیست. گفته شده هيجده میلیون نفر رای داده‌اند؛ در حالی‌که تنها یک نفر - خامنه‌ای- در مسایل مهم ملی و جهانی کشور تصمیم می‌گیرد که کسی به او رای نداده است!>>>

مشکل نبود بدیل یا آلترناتیو سیاسی است

کاظم کردوان

یکی از عوامل سردرگمی یا ناتوانی در برون رفت از بن بست سیاسی حاضر نبود بدیل یا آلترناتیو سیاسی در ایران است. این سردرگمی و ناتوانی از یک طرف نتیجۀ سرکوب و خشونت رژیم است و از سوی دیگر حاصل ندانم کاری های بخش بزرگی از خود اپوزیسیون ایران. حاصل اینکه هیچ سازمانی که بتواند موجب تحولی در جامعه بشود واقعیت عینی ندارد. در چنین وضعیتی، شبکه های اجتماعی و رسانه های جمعی به تنهایی برای برانگیختن تحولات سیاسی کافی نیستند. تشکل های سیاسی برای برانگیختن و هدایت تحولات اجتماعی و سیاسی نیاز مبرم و ضروری است. بنابراین، آسیب شناسی اپوزیسیون ایران بخش مهمی از تلاش جمعی برای برون رفت از وضعیت و بن بست حاضر است...>>>

اپوزیسیونی که خود را گول می زند!
سام قندچی

اکنون سومین سال دولت آقای حسن روحانی پایان می یابد و هر روز خبر می رسد که شاعر و موسیقیدانی به زندان افتاده یا زندانی دیگری به مرخصی آمده و معلوم نیست چرا اصلاً زندانی بوده، و بعد هم مثل عبدالفتاح سلطانی است که روز گذشته پس از اتمام مرخصی به زندان بازگشت و اسم این را هم گذاشته اند «اصلاحات» و عده ای نیز در مجلس «قانون جرم سیاسی» تصویب می کنند و بقیه هم خوشحالند که روز گذشته اجرایی شده، مثل اینکه قانون جرم نفس کشیدن تصویب کنند و خوشحال باشند که نه خودسرانه بلکه طبق قانون مردم را بخاطر نفس کشیدن زندانی کرده اند. ما در ایران و بقیه خاورمیانه با جنبش ارتجاعی کوکلاکس کلان اسلامی روبرو هستیم و عده ای در اپوزیسیون وضع کشور را به چین تین شیائو پین و شوروی گورباچف تشبیه می کنند.

کوشش های مختلف اپوزيسيون حکومت اسلامی در راستای ايجاد «رهبری شورائی» تا کنون جواب نداده و توفيقی نداشته اند و شخصيت هائی که می توانند بصورت بالقوه در آن «شورای رهبری» حضور داشته باشند نتوانسته اند در ميان خود به توافق برسند. در نتيجه، و در عمل، خود اين مدعيان «رهبری شورائی» به انواع حيل می کوشند تا همان ماجرای سی و پنج سال پيش و آفرينش رهبری کاريزماتيک را در روزگار کنونی بازآفرينی کنند بی آنکه توضيح دهند که روش کنونی آنها چه تفاوتی با سناريوی رهبرسازی از آيت الله خمينی دارد.