|
تاريخ اعلام موجوديت «جنبش»: 14 امرداد 1392
تاريخ انتشار اين شماره: دوشنبه 13 تا پنجشنبه 16 آبان 1398 - 4 تا 7 نوامبر 2019 |
||||
|
خيلی خوش مان آمد! اسماعيل هوشيار سعد حریری، نخست وزیر لبنان، و دولت اش، در ادامهء اعتراضات مردم لبنان استعفاء داد، عراق هنوز در خیابان ها شعله می زند و این آتشی که زیر عظمای ولایت فقیه روشن شده مبارک است. خیلی خوش مان آمد. روند وقایع هر چه که باشد مثبت است چون زمان به عقب باز نمی گردد. و «هلال شیعی» به آرامی می سابد به الک! همین مدتی پیش بود که مشتی ابله مسلمان با عبا و عمامه در فضای مجازی عربده می زدند که اگر قرار باشد برویم، خرابه ای به نام ایران تحویل می دهیم... همان موقع به ذهنم زد که خراب تر از این یعنی چه؟ کشوری به اندازهء ایران، با همهء منابع، چهل سال دست تان بود و امروز از نظر اقتصادی و سیاسی و بقیه ابعاد مقام دوم از آخر را دارید! خراب تر از این یعنی چه؟ بعد هم گوساله های همین گاوهای مذهب زده دوست دارند در خرابه زندگی کنند؟ خوش شان باشد! (منبع)
تا پنجاه و هفت به کاباره می رفت، در سینماهای تهران به دیدن فیلم های هالیوودی می نشست، شازده احتجاب و فروغ می خواند و در کنار دوستان اش عرق سگی می خورد. به گاه انقلاب هیچ بخشی از زندگی اش را تعطیل نکرده بود. فکر می کرد با انقلاب می تواند آنچه را که خود دارد، بعلاوۀ میزان بیشتری از آزادی و مشارکت سیاسی و اجتماعی، با دیگران تقسیم کند. از همان اوایل دوران بعد از انقلاب نیز فهمیده بود پروژه اش شکست خورده است.◄
از هر نوع فعالیت سیاسی کناره گیری می کنم؟
همراه با پاسخ کوتاه اسماعيل نوری علا
ارزيابی توفيق ها و شکست های اپوزيسيون در برنامهء آخرین لحظه بمديريت شهرام همايون
حمیدرضا رحیمی
فدوی مصیبت وارده ناشی از رحلت حضرت ابوبکر البغدادی را به حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا له الفدا(عج) و نایب البته بر حق اش، مجتهدالزمان ملاذ الانام صاحب السّیف و القلم والپیپ، اعلیحضرت العظما سید علی(ع) خامنه ای (ضپ) و نیز سایر حضرات آیات عظام و حجج اسلام به ترتیب ریش، ضاعف الله اموالهم اجمعین، تبریک و تسلیت عرض نموده و برای باز ماندگان بقای عمر، و برای آن مرحوم نیز علو "زوجات " را از درگاه احدیت مسئلت دارد. ◄
دیکتاتوری، ترس، انکار، و روز کوروش بزرگیکی از نشانه های روشن این ترس و انکار را در رفتار و گفتار سردمداران حکومت دیکتاتوری اسلامی حاکم بر ایران و در ارتباط با کوروش بزرگ شاهد بوده ایم. درچندین سال گذشته برگزاری «روز کوروش» مسایل عجیب و حیرت انگیزی را از سوی حکومت اسلامی به دنبال آورده است؛ مسایلی که بسیار فراتر از خواست ساده ی برگزاری بزرگداشت برای یک شخصیت تاریخی و ملی قرار گرفته و آن را تبدیل کرده به یک مبارزه ی سیاسی با یک حکومت دیکتاتوری. ◄
انطباق استوانهء کورش بزرگ با «اسناد دیگر» سیاست های شناخته شده در استوانه کورش با بهره گیری از دو دسته بنیادین از یافته ها گواهی شده است: (الف) بنمایه هایی که به زمان زندگی کوروش مربوط اند و (ب) بنمایه هایی که به زمان فرمانروایی هخامنشی پس از مرگ کوروش بر میگردند. منابع بنیادین نشان می دهند که سیاست های شناخته شده در استوانهء کورش تنها ویژهء بابل نبوده و نيز تنها ویژهء زمان زندگی کوروش نبوده اند. بر اساس اين منابع جستار آمده در مقاله کنونی الگوئی را که سیاست نیکوکارانهء شناخته شده در استوانهء کورش را تنها بازتابی از "تبلیغات ایرانیان" در سنجش با سیاست های راستین هخامنشیان وانمود می کند را بزیر پرسش می برد. ◄ |
فرق بين دولت سکولار و دولت مدنی چیست؟
و بحران «درون موقعیتی» ی گروه های مخالف تردیدی وجود ندارد که شرایط سیاسی ایران بیش از پیش بحرانی است و واژه ای که بیش از پیش در افواه عمومی و رسانه ها شنیده می شود واژه 'بحران' است. 'بحران' کلید واژه هر بحث و مقاله سیاسی است و منشأ آن هم بی درنگ به وجود و حضور رژیم اسلامی ارتباط داده می شود که سلطه بر تمام وجوه زندگی مادی و معنوی مردم ایران دارد. اینها گزاره هایی هستند که تقریبا در صحت و درستی آنها لااقل از نقطه نظر بخش بزرگی از جامعه ایران و افراد و گروه های مخالف رژیم شکی وجود ندارد. ولی آیا این تمام حقیقت است؟◄
شاهکاری از نقصان در سیاستگذاری فرهنگی
از این نابسامانی ها باید بیرون رفت. هرگز نیروهای پراکنده موفق نخواهند شد و ما نیاز به ائتلاف نیروهای سکولار و آزادی دوست داریم. امید به مداخلهء خارجی یک توهم و یا پیمان شکنی با تاریخ و فرهنگ است، ایجاد «حکومت پرولتاریا» یک استبداد است، «فدرالیسم قومی» یک عقب گرد خطرناک نسبت به «حقوق شهروندی»است. در چنین شرایطی و با توجه قدرت دینی متمرکز حاکم، معقول ترین راه همان اتحاد همهء مردم ایران، ائتلاف تمام نیروهای دمکراتیک و سکولار ایران، و دوری از وسوسهء تجزیه طلبانه و دوری از نظریهء «اسلام رحمانی» است. ◄ |
||||
شنیديم
که دوست ما، ايرانشناس و تاريخدان بزرگ، آقای کاوه فرخ، پدر گرامی خود، آقای
