Fax: 509-352-9630

  iraniansdm.n@gmail.com

اين نشريهء دو بار در هفته

دوشنبه ها و پنج شنبه ها

منتشر می شود

سردبير: اسماعيل نوری علا

برنامهء يکشنبهء پيش رو

21 بهمن  - 10 فوريه

موضوع ميزگرد:

مناظره پيرامون

جبههء آلترناتيو در برابر چه؟

و با کدام روش؟

شرکت کنندگان در مناظره:

اسماعيل نوری علا 

عبدالستار دوشوکی

مدير نشست:

حسن دانشور

آرشيو برنامه های يکشنبه مهستان

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال آن مطالبه ای نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم.

5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که  در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران  از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

آغاز کار جنبش: 14 امرداد 1392         

تاريخ انتشار اين شماره: جمعه 19 تا يک شنبه 21 بهمن 1397 - 4 تا 7 فوريه 2019

جستجو در اين سايت   آرشيو صفحات اول اين سايت   دوشنبه ها و پنج شنبه ها منتشر می شود  پيمان نامهء عصر نو

پيوند به سايت های ديگر   سايت مهستان    کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ايران    پيوند به سايت های ديگر

حزب سکولار دموکرت ايرانيان       نشريهء «گيتی مداری» حزب      بيانيه های مشترک با حزب مشروطه ايران

مقالاتی دربارهء مفاهيم اصلی         ويدئوهای آموزشی        بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»

تجدید کابوس

حمیدرضا رحیمی

این روزها سالگرد چهلمین سال "درگذشت" انقلاب شکوهمند اسلامی ست که در آن، حضرت امام (ل) به آن تکه ی نگونبخت از کره ی زمین، بی هیچ احساسی، فرود اضطراری فرمود! در تصویر مرتبطی که می بينيد، طیاره، البته ساخت فرانسه است لکن  طناب دار، ساخت برادران مؤمن و معتقد چینی ماست. باری، فدوی خودش کم تا قسمتی می داند، لکن برای محکم کاری، از خوانندگان  محترم ضدانقلاب نیز می پرسد که...

چهل سالگی؛ آغاز پایان یا آغازی نو؟

سعید حجاریان

در آستانهء چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار داریم و قاعدتاً نمی‌توانیم به‌سادگی از این واقعه عبور کنیم. احتمالاً به‌تدریج از اشخاص زیادی در این‌باره نظر، بیانیه و اطلاعیه منتشر خواهد شد. من نیز به نوبهء خود چند نکته را در این خصوص متذکر می‌شوم. پرسش اصلی من این است؛ در مقطعی که انقلاب چهل ساله شده است آيا باید منتظر آغاز پایان انقلاب بود – که طی پروسه‌ای ته‌مانده کار ویژه‌اش را از دست بدهد و به انتهای خط برسد- یا می‌توان از این نقطه عزیمت، آغازی نو را شروع کرد و جان‌مایه انقلاب را چون آرمانی فرارو داشت و به سمت رفاه و آسایش و دموکراسی پیش رفت.

چرا ائتلاف چپ و اسلامگرایی از ترامپ متنفر است؟

مجید محمدی

امروز مشخص است که لگد زدن چپ‌ها و اسلامگرایان در نوشته‌ها و مواضع‌شان به ترامپ برای رضای خدا و خلق و دانش نیست بلکه برای سر پا نگاه داشتن دایناسورهایی از جنس روحانیت شیعه و میراث خواران استالین و لنین است که در زبان آنها تجسد و تجسم می‌یابد... تنفر از ترامپ دلایل عمومی‌ای نیز دارد که شامل همه‌ی مقامات آمریکایی در هر دوره‌ای می‌شود: تنفر از نظام سرمایه‌داری غیررانتی، اسرائیل، تمدن غربی، آزادی بیان و رسانه‌ها و مذهب، تجارت آزاد، مسئولیت فردی، دمکراسی غیرخلقی و غیراستصوابی و تقدم شایسته‌سالاری بر قبیله‌سالاری یا ایدئولوژی‌سالاری.

ناتوانی جنبش زنان در محافظت از دستاوردهایش

در سال های نخست انقلاب

مریم حسین‌خواه

پس از سقوط حکومت پهلوی در بهمن پنجاه و هفت، هنوز تب انقلاب در جان مردم بود که زنان با شوک از دست رفتن بسیاری از حقوقی که طی هفت دهه‌ی پیش کسب کرده بودند، مواجه شدند. اولین ضربه، 15 روز پس از پیروزی انقلاب بود که آیت‌الله خمینی قانون حمایت خانواده را مخالف شرع و ملغی اعلام کرد. ده روز بعد، دستور منع ورود زنان بی‌حجاب به ادارات داده شد، چند روز بعد موج گسترده‌ی اخراج زنان از ادارات و بیمارستان‌ها و ارتش آغاز شد، بعد زنان از قضاوت محروم شدند و کمی بعدتر نیز قانون اساسی‌ای تصویب شد که در آن خبری از برابری جنسیتی نبود.

فشار همه جانبه به رعایا!

اسکندر دلدم

وزیر نفت رژيم اسلامی که در فروش نفت مثل گاری توی گل فرو رفته است و به خاطر بازگشت تحریم های همه جانبهء آمریکا حتی در بورس تهران هم نتوانسته است چند گالن بیست لیتری نفت بفروشد! در دهم بهمن ماه اعلام کرد «چاره ای جز گران کردن بهای سوخت در داخل کشور نداریم!» یعنی زورشان به استکبار جهانی و آمریکا که نمی رسد یقهء رعایا را در داخل کشور گرفته و جیب امت همیشه درمانده را می زنند! وزیر "کش ور" هم در عالم رفاقت  با او می گويد: بهای بنزین در منطقهء پنجاه و چهار سنت است که ما در ایران دوازده سنت به مردم می فروشیم! یکی نیست به این بابا بگه عمو! دسته هونگ رو دیدی کدو رو ندیدی؟! اگر بهای بنزین در منطقه پنجاه و چهار سنت است دستمزد کارگر هم ساعتی هشت دلار است نه مثل ایران سی - چهل سنت!

شکست «انقلاب اسلامی»،

نه فقط «جمهوری اسلامی»

در چهلمین سالگرد انقلاب، جمله ی «چهل سال شکست» - نه تنها از زبان بیشتر ایرانیان در سراسر جهان بلکه از زبان برخی از تحلیل گران و سیاستمداران غیرایرانی نیز - شنیده می شود. اکنون دیگر، جز مسئولین و وابستگان نظام، کمتر کسی از چگونگی برآمدن انقلاب و یا امکان تغییرات و اصلاح آن سخن می گوید؛ وابستگانی که - در توجيه این «چهل سال شکست» - ضمن بهره برداری های مزورانه از نمودارهای فرهنگ ایرانی، مثل خورشید و روشنایی، از اصطلاح زشت «چل چلی» برای چهل سالگی انقلاب ضد ایرانی خود و «پیر نشدن» اين هیولای هراس انگیز در حالِ فرو افتادن می گویند.

انقلابی ماجراجويانه و ضرورت توجه به حکومت بعدی

در برنامهء آخرين لحظه بمديريت شهرام همايون

انقلاب ایران، چهل سال بعد!

کاظم علمداری

اگر جنبشی که به انقلاب ایران انجامید، شش سال دیرتر به آن گستردگی و ژرفا می‌رسید، یا هرگز به انقلاب نمی‌انجامید و یا اگر انقلابی رخ می‌‌داد بسیار متفاوت و با پیامدهای دیگرگونه می‌بود؛ چرا که تنها چند سال پس از انقلاب سال پنجاه و هفت،  نظم جهانی دگرگون شد و ایران از نظم جهانی متأثر بود. در سال هزار و نهصد و هشتاد و پنج میلادی، یعنی پنج سال پس ازسقوط رژیم شاه، گورباچف در بلوک شرق، و رونالد ریگان درکشورهای متحد غرب اصلاحاتی به‌وجود آوردند که در پی آن جنگ سرد پایان یافت، چرخهٔ خشونت و انقلاب در جهان سوم فروکش کرد و دورهٔ جدیدی آغاز شد که می توان گفت پایان انقلاب‌های کلاسیک سدهٔ نوزدهمی بود.

انقلاب اسلامی ارتجاعی؛ چرا انقلاب، چرا ارتجاعی؟

پرویز دستمالچی

به مناسبت چهلمین سال انقلاب اسلامی

در انقلاب نیروهای سیاسی- اجتماعی- طبقاتی بسیار گسترده و وسیعی شرکت دارند، همچنانکه در انقلاب ایران نیز چنین بود. اینکه برآیند نیروها در نهایت، به هر دلیل، منتهی به پیروزی چه کسان یا نیروهایی شود، بستگی به سدها عوامل و فاکت های متفاوت آشکار و پنهان دارد. در انقلاب ایران، در نهایت، انقلاب به معنای وسیع و عمیق اسلامی- شیعه شد و در پی آن بنیادگرایان اسلامی- شیعه- متعلق به مکتب اصولی معمم و مکلا توانستند "رقبا" را کنار زنند و قدرت را قبضه کنند، هرچند با دست هایی عمیقاً خون آلود. "انقلاب" اسلامی برای آنها مجوز و برگ عبور از تمام معیارهای حقوقی- قانونی و اخلاقی بود.

مصلحت نظام رویاروی مصلحت ملت

عبدالکریم لاهیجی

یکی از ابداعات فقهای شیعه که آثار آن در قوانین ما چه در گذشته و به خصوص در حکومت اسلامی به چشم می‌خورد، مقوله‌ای است به نام کلاه شرعی. کتاب های فقهی و رساله‌های عملّیه نمایانگر ذهنّیت پر پیچ و خم آنان است که برای هر امر مفروضی، حکم و فتوایی سراغ کنند. در تفسیر نصّ حکم شرعی، مجوّزی خلق کنند که فرار از آن را ممکن سازد. تاریخ حقوق ما پر است از فتاوی و احکام «ناسخ و منسوخ» مفتیان و حکّام شرع. شورای تشخیص مصلحت هم نمادی و نمودی است از همین مقوله کلاه شرعی، «برای تشخیص مصلحت در مواردی که مصوبّه مجلس شورای اسلامی را شورای نگهبان خلاف موازین شرع و یا قانون اساسی بداند!» (اصل 112).

پیش نیازهای خیزش عمومی برای استقرار دموکراسی

وحيد تهرانی

آیا آگاهی برای کنار رفتن رژیم اسلامی و استقرار یک حکومت سکولار دموکرات در کشور کفایت می کند؟ واضح است که نه. این ممکن است شرط لازم باشد اما به هیچ وجه شرط کافی نیست. به نظر نگارنده، در شرایط حاضر، دو مساله مهم، یا بگوییم دو مانع بزرگ، برای انجام اصلاحات بنیادی به منظور استقرار مردمسالار واقعی در ایران وجود دارد: ظهور و استعلای جنبش های پوپولیستی و مساله اقدام جمعی.

هدف، پیام، مخاطب و کارکردِ اعتراف های تحمیلی اخیر

فرج سرکوهی

این سخن نادرست است که اعتراف های تحمیلی اخیر بی اثر یا نشانهء ناتوانی نظام است، چرا که مخاطبان این اعتراف ها، حتا اگر بدانند که پیام اصلی با شکنجه بر زبان ها آمده است، محتوای پیام را باور می کنند چون می خواهند که باور کنند.

000000000000000000000000