آغاز کار جنبش: 14 امرداد 1392

 Fax: 509-352-9630

  iraniansdm.n@gmail.com

سردبير: اسماعيل نوری علا

مقالاتی دربارهء مفاهيم اصلی

ويدئوهای آموزشی

دعوت به مطالعه و امضای

بیانیهء «جدایی کامل حکومت

و مذهب در ایران»

     

برنامهء مهستان

در يکشنبهء پيش رو

25 شهريور 1397 - 16 سپتامبر 2018

بخش اول:

آزادی و سانسور

در کشورهای سکولار دموکرات

سخنران: تقی مختار

نویسنده، روزنامه نگار،

و سردبیر هفته نامهء «ایرانیان»

مدير نشست: اسماعيل نوری علا

********

بخش دوم:

جنبش اجتماعی و نقش آن در

گذار به دموکراسی

سخنران: ميلاد آقائی

مدير نشست: محمود ابطحی

پيوند به آرشيو برنامه ها

بيانيه جنبش دربارهء برجام

18 شهريور 1394

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال مطالبه ای نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم.

5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که  در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران  از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

توجه: مطالب مندرج در اين پايگاه نظر شخصی نويسندگان و يا سازمان های مختلف است که به دليل

ارتباط ارتباط شان با مسائل مورد توجه جنبش انتخاب شده اند و لزومآً نظر جنبش نيستند.

نظر رسمی جنبش هميشه و فقط با امضای سخنگوی آن منتشر می شود.

امسال «مهستان» ميزبان کنگرهء ششم است:

 وعده گاه ديدار سکولار دموکرات های ايران

22 و 23 سپتامبر 2018 - فرانکفورت

چهارشنبه 21 و پنج شنبه 22 شهريور 1397 - 12 و 13 سپتامبر 2018

آرشيو صفحات اول اين سايت                 جستجو در اين سايت                 پيوند به سايت های ديگر

پيمان نامهء عصر نو         سايت مهستان جنبش           آرشيو يکشنبه های مهستان      برنامهء «رمز پيروزی»

حزب سکولار دموکرت ايران         نشريهء «گيتی مداری» حزب        بيانيه های مشترک با حزب مشروطه ايران

ضرورت مقابلهء جنبش سیاسی ایران با تروریسم

سام قندچی

اين مقاله يازده سال پيش منتشر شد. اما ضرورت بانشر آن را از آنجا ديدم که به تازگی به نوشته ای در اینترنت برخوردم که بسیار افراطی و در واقع توجیه عملیات تروریستی گروه های چریکی در ایران در دهه پایانی دوران شاه و همچنین توجیه عملیات تروریستی گروه هایی نظیر «بادرماینهوف» در آلمان در همان دوران جنگ سرد بود. صرفنظر از رقابت های دو ابر قدرت که عامل بسیاری از جریانات افراطی در هر دو سوی جهان آن روز بود؛ جریان چریکی لطمهء شدیدی به جنبش های مدنی و سیاسی آن روزگار وارد کرد... فگر کردم اين نوشتهء یازده سال پیش ممکن است همچنان برای خوانندگان مورد توجه قرار گیرد؛ بویژه امروز باید مواظب بود در نقد از اصلاح طلبی اسلامی و حامیان اش در چپ، به افراط گرایی از نوع چریکی و آنارشیستی در نغلطیم.

اعلاميه در مورد حملهء حکومت به کردستان عراق

هدف حکومت اسلامی از انجام این‌ گونه حملات نظامی و کشتارها بویژه در مناطق مرزی از یک‌طرف ایجاد سردرگمی در فضای اقتصادی – سیاسی آشوب زده ایران و از سوی دیگر برانگیختن خشم سازمان‌های مسلح مستقر در بیرون از مرزهای ایران برای انتقام‌گیری و انجام واکنش مسلحانه است. در روند ایجاد این سیاست حکومت اسلامی برای حفظ جان پاسدارانی که توسط خود رژیم در کردستان و استان‌های مرزی دیگر مستقر شده اند نه تنها پشیزی قائل نیست بلکه کشتار آن‌ها را بفال نیک گرفته و همواره برای شهید سازی از آن‌ها استفاده کرده است.

اين اعدام ها حکومت اسلامی را نجات نخواهد داد

کمیتهء مبارزه برای آزادی رندانیان سیاسی

ماشین کشتار حکومت اسلامی سه زندانی سیاسی، رامین و زانیار و لقمان، را اعدام کرد تا وحشت خود را در پناه این توحش نفرت‌ انگیز پنهان سازد... اين حکومت بر چوبه‌های دار تکیه زده است. می‌خواهد در روزهای پایانی عمرش بیشتر از پیش به جامعه خون بپاشد تا به خیال واهی اش مردم را از کوچه و خیابان ها به خانه برگرداند. رژیم اسلامی با آتش بازی می‌کند. مردم کردستان و سراسر ایران، خانواده زندانیان سیاسی، فعالین جنبش های اعتراضی، مردم به جان به لب رسیده، این جنایت و آدم‌کشی حکومت اسلامی را بی پاسخ نخواهند گذاشت.

ايران، در رديف کشورهای فقير جهان؟

کار مملکت بر اثر درایت دولت بی تدبیر به جایی رسیده که اتحادیه اروپا از محل کمک به کشورهای فقیر و گرسنه هجده میلیون یورو به جمهوری اسلامی هبه می کند! اگر این هجده میلیون یورو را به قیمت دولت روحانی در بازار آزادی که بانک مرکزی راه انداخته حساب و بر تعداد هشتاد میلیون رعیت جمهوری اسلامی تقسیم کنیم به هر رعیت مبلغ دوهزار و هفتصد تومان (تقریبا قیمت پنج نخ سیگار و یا یک بسته آدامس!) می رسد. خوب است دولت روحانی به خاطر حفظ آبرو و کرامت و شخصیت ایرانیان صدقه اتحادیه اروپا را نپذیرد و قبول نکند و دست گدایی خود را پیش خود ملت دراز کند و مطمئن باشد مردم با آنکه بر اثر اقدامات عام المنفعه دولت برای نان شب خود محتاج هستند اما حاضرند نفری سه هزار تومان (سیصد تومان بیشتر از صدقه اتحادیه اروپا) کف دست روحانی و ظریف بگذارند!

از خلاف آمد عادت...

حمیدرضا رحیمی

تا آنجا که فدوی به عقل اش می رسد، معمولاً عناصری که به لحاظ حقوقی مُجرم، و به لحاظ روانی بیمار هستند، آفتابی نشده، بگوشه ای خزیده و با توهمات خود، سرگرم می شوند. استثنائی که بر این قاعده ملاحظه می شود، ریاست پیشین آبدارخانهء بیت، برادر احمدی نزاد دامت تحریکاته است که دقیقاً برعکس رفتار می کند؛ آن هم نه در اُمّ القرا که در فرانسه! مراتب را در گزارش زیر ملاحظه کنید:

* یورونیوز ـ محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری سابق ایران، روز دوشنبه به ممنوعیت پوشش «پلنگ سیاه» سرنا ویلیامز، تنیس باز آمریکایی، در مسابقات تنیس آزاد فرانسه اعتراض کرد. رئیس جمهوری پیشین ایران در صفحه توئیتر خود نوشت: «چرا [مسابقات تنیس] آزاد فرانسه به سرنا ویلیامز بی احترامی می کند؟»

استبداد انتخابِ «ما» نیست

مهدی نوربخش

در پاسخ به سئوال آقای رضا رشیدپور، در تلویزیون ملی ایران، که چرا وزرای امور خارجه ایران برای توجیه ناکامی‌های کشور به «فشارهای خارجی» متوسل می‌شوند، وزیر امور خارجه کشورمان، جناب آقای ظریف می‌گوید به‌خاطر اینکه «ما خودمان انتخاب کردیم، یک جور دیگری زندگی کنیم». این جواب اقای ظریف چندین سئوال دیگر را پیش می‌کشد.

چیزهایی هم هست که نمی‌دانم

ابراهیم هرندی

آخر در روزگاری که ایران برلبه خطرناکترین ترتگاه تاریخی خود ایستاده است و نزدیک ترین همسایگانش، بزرگ ترین دشمنان‌اش هستند و سال‌هاست که وارونه کاری‌های حکومت‌اش ، آن کشور را در صدر خبرهای جهان نشانده است ، گفتن و نوشتن درباره وجود خدا، عرفان، امر قدسی، نقش دین در زندگی انسان و این که آیا روشنفکر می‌تواند دینی باشد، و یا شیعی باشد یا نه، چه دردی از دردهای بی درمان مردم آن کشور دوا می‌کند؟

چرا روحانی از رفتن به شورای امنیت پرهیز می‌کند؟

رضا تقی زاده

دولت ترامپ در اجرای سیاستی که خطوط کلی آن با طرح انتشار یافته‌ای که گفته شده جان بولتون در چند صفحه تدوین و پیش از تصدی منصب مشاور امنیت ملی کاخ سفید در اختیار رئیس‌جمهور آمریکا قرار داده همسو به نظر می‌رسد، اعمال حداکثر فشارهای مالی، اقتصادی و سیاسی علیه جمهوری اسلامی را در دستور کار قرار داده است... قبول دعوت برای شرکت و سخنرانی در جلسه روز بيست و شمم سپتامبر شورای امنیت سازمان ملل، که ریاست آن را دونالد ترامپ بر عهده خواهد داشت، فرصتی نیست که حسن روحانی علیرغم تمایل شخصی، خود را قادر به قبول آن ببیند.

سکولار دموکرات ها و کنگره ششم شان

 اسماعيل نوری علا

پس از آن تابستان، پاییز فراموشی؟

گفتگو با محمدرضا نیکفر

گفتگوگر: امید منتظری

حکومت در نبرد بر سر یاد و آرشیو دو خط مشی دارد: از یک طرف می‌کوشد آرشیو مقابل را از بین ببرد؛ امکان‌ های یادآوری را معدوم کند − حال چه قبرستان باشد، چه کتاب − و در مقابل آرشیو خودش را برپا سازد. فیلم درست می‌کند، کتاب و مقاله چاپ می‌کند، و انبوهی مؤسسه تشکیل داده که کارشان جعل تاریخ است. از طرف دیگر گسست ایجاد می‌کند؛ حتا خودش آن گونه که می‌پسندد یادآوری نمی‌کند تا مبادا تداعی معانی، حافظه طرف مقابل را بیدار کند. این خط مشی پاک کردن حافظه است.

غول‌های رسانه‌ای و حکومت اسلامی

فاضل غیبی

مبلغان حکومت اسلامی موفق شده‌اند شبکه‌ی فراگیری از پایگاه‌های تبلیغی  برقرار کنند که مانند بازاری بزرگ همه نوع اسلام (از اسلام مصباح و جنتی گرفته تا اسلام سروش و کدیور و قمشه‌ای) عرضه می‌کنند و امیدوارند که مسلمانان ایرانی با هر درجه‌ای از هوش و سواد، مشتری یکی از حجره‌ها باقی بمانند. پس چگونه می‌توان در این دریای آرا و افکار،  «عوامل حکومت اسلامی» را پیدا کرد- آنان که خود را مثلاً با دفاع از ولایت فقیه، لو نمی‌دهند، بلکه همچنان می‌کوشند «استکبار جهانی و عواملش در ایران» را «افشا» کنند، یا به محض آنکه گفتگویی درباره‌ء منافع ملی و یا شخصیت‌‌های تاریخی ایران درگیرد، به میان می‌افتند و با مغلطه آن را مخدوش می‌کنند؟

جنگ روانیِ «اصلاح طلبانه»

مسعود نقره کار

در شرایطی که جنبش مدنی با سپری کردنِ دورانِ سختِ پیدائی و پویش، گام در راهِ گسترش، تعمیق، ارتقاء و تثبیت و برگشت ناپذیری گذاشته است، حکومت اسلامی، در کنار تحمیل و پیشبردِ سرکوبِ فیزیکی و سخت، بر شدت و گستردگی جنگی روانی و نرم علیه این جنبش افزوده است. هر دو جناح حکومتی، اصول گرا و اصلاح طلب در میدان داری و یکه تازی در این جنگِ ضد مدنی به رقابت پرداخته اند، با این تفاوت که اصلاح طلبانِ در داخل و خارج از کشور "با چراغ آمده" عمل می کنند.

آقایان! «اجرای بی تنازلِ» قانون اساسی اسلامی

آئین نامهء اجرائی کورهء مردم سوزی است

فرج سرکوهی

hصلاح طلبان حکومتی همواره بخش مهمی از قانون اساسی اسلامی را پنهان می کنند اما نگاهی به قوانین محازات اسلامی معنای «حکومت قانون» آقایان را آشکار کرده و اشاره به چند بند مهم قانون اساسی اسلامی نیز کافی است تا کسانی که این قانون را نخوانده اند بدانند که قانون اساسی اسلامی، ناقص یا «بی تنازل»، هیچ نیست جز آئین نامه اجرائیِ جهنم و کورهء آدم سوزی حکومت اسلامی؛ جمهنی که چهل سال است ایران در آن می سوزد. نامهء آقای کروبی حاصل نابهنگامیِ تاریخی و اطلاعیهء جدید اصلاح طلبان حکومتی تلاشی است سترون. دوران هژمونی سیاسی اصلاح طلبان سپری شده و آب رفته به جوی باز نمی گردد...

لزوم تشکیل جبههء سکولار دمکراسی

م. رها

واکاوی کارنامهء رهبری آیت‌الله خامنه‌ای در دوران سی سال گذشته به نتایجی فاجعه بار می‌رسد که در قالب وضعیت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی داخل کشور و جایگاه جهانی ایران قابل سنجش است. وضعیت ناپایدار ناشی از کارکرد ولی مطلقه فقیه و رشد گرایش‌های سکولاریستی در کشور وظیفهء سنگینی را به عهدهء ما کنشگران سیاسی، مدنی و اجتماعی داخل و خارج کشور قرار می‌دهد که، حول محور بدیلی سکولار دمکرات، برای استقلال غیر ایدئولوژیک کشور، تعامل با جهان، دمکراسی، عدالت اجتماعی و احترام به حقوق بشر متحد شویم.

ااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

Gitimadari6